VAN AMELAND NAAR SCHIERMONNIKOOG

DE OVERSTEEK

Het venijn zat hem in de staart

In de euforie van het gemak waarin wij van Terschelling naar Ameland zwommen dachten we vorig jaar Ameland Schiermonnikoog ook wel even mee te pakken. Vol vertrouwen zwommen we weg. Onderweg bleek het pittiger dan gedacht en eenmaal in de vaargeul tussen het Rif en Schier bleek de stroming te sterk om nog door te gaan. Ik kan mij Rutger zijn woorden nog herinneren; ‘Ik denk dat ik het hierbij ga laten…’ Zelf dacht ik daar anders over en ook zijn zoon Hidde   gaf in de app al aan dat zijn vader echt nog wel een keer terug zou gaan. 

One way!

Twee dagen na onze mislukte poging lagen er zeekaarten, stroomkaarten en getijdentabellen op mijn deurmat. Ook was er een map met apps op mijn telefoon waarmee je de Waddenzee in kaart kon brengen. Er zijn jaarlijks genoeg watersporters die per boot het Wad betreden. Zwemmend daarentegen, zijn wij de pioniers, en dat vraagt om een andere aanpak. En dus analyseerde ik zelf wat er mis ging. Stroming op het verkeerde moment uiteraard. Met die kennis ging ik op zoek naar een tijdstip dat wel mogelijkheden bood. Al snel werd duidelijk dat er maar 1 manier was om deze oversteek succesvol te maken. 

Één manier ja. Daar waar je de ene oversteek iedere dag zou kunnen doen, een andere bij zowel eb als vloed of zelfs in omgekeerde richting. One way! En niet zomaar een weg. Daar waar de afstand hemelsbreed nog geen 10km is werd deze route minimaal 12km vanwege de stroming. En omdat we bij laagwater moesten zwemmen kwamen de zandbanken ook nog eens in het spel. Zwemmen tussen de zandbanken voelt als een ritje in een achtbaan, maar dan 4 uur lang en zwemmend. En daarnaast kan je begeleidingsboot vanwege de ondiepte niet in de buurt blijven. Veiligheid staat voorop.

Strijdplan

Binnen een week lag er een strijdplan en Rutger zijn gemoedstoestand veranderde weer in strijdlustig, Hidde kreeg gelijk. We zouden teruggaan om dit varkentje even te wassen. En zo geschiedde. We prikten de doodtij data uit de tabellen en gingen op zoek naar schippers. Bij doodtij is het verschil tussen hoog en laag water het kleinst en dat zorgt voor minder stroming. Ondertussen werd er aan de zwemtechniek geschaafd en werkten we duurtrainingen in het water en op de fiets af. De eerste mogelijkheid diende zich aan in het tijdslot 26-30 juli. 

Alles leek in kannen en kruiken. Echter, in tegenstelling tot andere jaren, bleek het vinden van een schipper moeilijker. Daar waar Vlieland een soort van thuisbasis met veel bekenden is, is dit deel van de Wadden ons onbekend. Kan mij goed voorstellen dat de mensen met wie wij belden de telefoon op speaker zetten en onze idiote plannen tikkend met hun wijsvinger op hun voorhoofd belachelijk maakten in het gezelschap waarin zij op dat moment verkeerden. Maar het kan natuurlijk ook zijn dat zij het niet aandurfden…. Uiteindelijk vonden wij een schipper. En toen zat het weer even tegen. Teveel wind, verkeerde richting, golven met grootheidswaanzin en nog een paar van dat soort grollen. Zaterdag werd zondag, toch maandag. En uiteindelijk, wachten was niet echt mijn ding, werd het dinsdag! Groene lichten en dus stapten we in de auto, op de boot en in ons zwempak.

D-day

De spanning was duidelijk te merken. In de dagen voorafgaand hebben we regelmatig contact met elkaar gehad. En hoewel we wisten dat het strijdplan op papier in orde was hing het grillige en onzekere karakter van Waddenzee als een zwaard van damocles boven ons hoofd. En ja, we waren fit. Fit genoeg om het aan te kunnen en zelfs dan is die 12 kilometer in open zee een uitdaging van formaat. Als je er klaar voor bent wil je gaan en dan is het uitstellen, afwachten en regelen een onplezierige activiteit die bij mij voor negativiteit zorgt. Onderweg naar de startplek analyseerden wij het water met de schipper. Deze bleek inderdaad veel kennis te hebben en haalde aan de hand van de kleur van het water de ondiepe stukken eruit. Eenmaal daar de focus pakken, een high five en gaan. 

De eerste kilometer ging als een speer, na iets langer dan een kwartier hadden we deze al te pakken. Dit wisten we ook, stroom mee zwemt altijd lekker. Vanaf nu zouden we langzaam afbuigen naar het oosten en een wat onzekere stroming tegen komen. De kaart zegt mee, maar dat wil nog niet zeggen dat dat ook daadwerkelijk zo is. Hidde en Mitch waren mee en die zwommen ter support ieder ook nog een stukje mee. Het stuk tussen kilometer 2 en 8 waren verreweg het lastigst. Stroom niet mee, ook niet echt tegen, een grote leegte om je heen. En achter je een booreiland dat maar niet kleiner leek te worden en je het gevoel gaf stil te liggen. Dit is ook de periode dat je armen gaan aangeven dat het toch wel lang duurt. Dit alles versterkt de onzekerheid die er nog ergens is en maakt de strijd ineens mentaal ipv fysiek. En toch, de gps gaf aan dat wij vooruit gingen, gestaag, maar toch vooruit. Vooruit is de bedoeling dacht ik, dus gewoon doorgaan. 

Ik wist vanuit mijn analyses dat het elk moment vloed zou gaan worden en dat het water ons mee zou gaan nemen richting Schiermonnikoog. Die wetenschap gaf mij vertrouwen en dat versterkte toen we op een gegeven moment voorbij een bepaald punt waren. Wanneer je even stil hield merkte je al dat de stroom je meenam. En ook de vuurtoren van Schiermonnikoog werd steeds groter. Laatste marker voor het vertrouwen waren de boeien die de vaargeul aangeven. Bij het passeren betrapte ik mij op een glimlach. We gingen het halen. Met 1,5 knoop stroom mee kon het nu niet meer mis gaan. Ik zocht Rutger op en gaf een high five. Toch was het op dat moment nog een klein uur zwemmen. 

Zwemmend kan je het strand niet zien en dus blijft het moment van landen onzeker. Toch merk je aan de stemming van de bemanning op de boot de onrust en euforie. En dan ineens zie je zand onder verschijnen en kan je staan. Eenmaal staand zie je het strand op nog geen 50 meter en realiseer je je dat het gelukt is. Sprakeloos, nog een high five en een dikke knuffel. We did it. 

Rutger, maat, ik ben zo trots en dankbaar op dit gezamenlijke avontuur. Dank je!

We did it!

STATISTIEKEN

navigatie Strategie