VAN DEN HELDER NAAR TEXEL

DE OVERSTEEK

Gevoelsmatig stopt het open water zwemseizoen ergens eind september.
De warmte is weg, buien worden frisser, de zomervakantie lijkt alweer heel lang geleden. Bram en ik waren echter nog steeds zo enthousiast over de zwemoversteek Texel-Vlieland dat we besloten een tocht samen te zwemmen.
(Bij mijn eerste oversteek was Bram mijn gids en coach).
Het eerste weekend van oktober leek de laatste kans. De herfst deed zijn intrede al in Nederland. Regen, wind, frisser weer. De hele week volgden we alle mogelijke weerberichten. Qua getijde kwam zondagochtend goed uit. Maar zou dat met het weer ook lukken? Op donderdag leek het erop dat er zondagochtend een periode van relatieve windstilte zou zijn.
Op vrijdag was daar nog steeds sprake van. Zaterdagmiddag hakten we de knoop door: “Go!”. Zondagochtend heel vroeg met de auto naar Den Helder.
Op de dijk bij Fort Erfprins de auto neergezet en een tijdje naar de onrustige zee zitten turen. Donkere wolken, fris weer maar wel de wetenschap dat de zee nog op temperatuur is. In de verte nadert De Bruuzer boot vanaf Texel.
Zoon Guus waadt door het water naar de boot en trekt een droogpak aan.
Het is 9.00 uur. Langzaam het water in en zwemmen. Al snel komt de roes.
Prachtige wolken, zout water in je mond, het rustige gebrom van de motor naast je. Wat een magie. We zwemmen rustig. Een dik uur later raken onze vinders de bodem. We richten ons op. Weer dat heerlijke euforische gevoel.
Ik geloof dat ik verslaafd ben. Ik weet het nu zeker: ik wil ze allemaal zwemmen.
Tot aan Schiermonnikoog.

STATISTIEKEN